Ik kende haar niet maar ze kwam tijdens een concertlunch naar me toe. Overhandigde mij een zelfgemaakte tekening. "Weet je wat dit is?" Ik keek in de ogen van een prachtig kind van 7. Zij kende 'Ben' van TV en had me al die jaren zo'n beetje gevolgd via de buis. Ik was niet meer vreemd voor haar. " Wie zitten er in het bootje', wilde ik weten. 'Ehmm, voor zit mamma, in het midden zit ik, en achter zit ehh.... jij! 'Pffff' Ze zuchtte alsof ze dacht zo dat is eruit. Want Ben die hoorde er in haar wereld gewoon bij, onderdeel van het gebroken gezin! Rachel's vader begreep ik later was niet in haar leven. In feite was dat haar grote teleurstelling en was ze op zoek naar een andere pappa. Als er iemand in haar bootje moest zitten dan maar Ben, en zo was ik ongemerkt haar leven binnengeslopen.
Haar verhaal is herkenbaar. Ik praat regelmatig met haar en gebruik haar tekening soms tijdens concerten. Want ongemerkt kan je in elkaars bootje zitten. Zonder dat je het weet kan je een enorme invloed hebben op een ander leven. Door wat je doet, door wat je zegt en schrijft. Da's mooi maar ook -hoe zal ik zeggen- soms een beetje eng. Zo zijn veel 'bekende Nederlanders 'voor jonge kijkers een rolmodel. Al denk ik niet dat ze het altijd doorhebben. Zo zie je maar, de invloed die je hebt via de verschillende media is groter dan je denkt.
Ongemerkt zit je in elkaars bootje, hoor je bij een familie, kom je in de huiskamer, prijkt je foto aan de deur van de koelkast en ben je deel van iemands leven. Ook als je aan een goed doel geeft, of als je een kind sponsord of als je in de collectebus stopt ben je zonder dat je het echt beseft invloed aan het uitoefenen. Indirect, dat wel, maar je gave heeft directe gevolgen.
In wiens bootje zit jij?
In wiens bootje zit jij?
